Ég rauk til þegar ég sá tilboð um hótelgistingu sem mér þótti nokkuð hagstætt og pantaði herbergi nálægt miðbæ Reykjavíkur., á Sóleyjargötu 31. Ég átti miða á tónleika í Hörpu og fannst skemmtileg hugmynd að keyra ekki heim um kvöldið, ferð sem tekur tæpan einn og hálfan tíma. Ég hlakkaði til þess að eiga ánægjulega dvöl á huggulegu hóteli í Reykjavík. Vonbrigðin voru mikil. Við komuna var enginn viðstaddur til að taka á móti gestum. Við biðum í 20 mínútur eftir að geta tékkað okkur inn og fengið lykil. Herbergið sem átti samkvæmt pöntuninni að vera með hjónarúmi og með útsýni út í garðinn reyndist vera flísalagt kjallaraherbergi með rakabletti í hornum og saggalykt, maður sá út, en bara undir tröppur og það litla sem sást af garðinum var ekki glæsilegt því hann hefur bersýnilega ekki verið hirtur árum saman. Þetta var nákvæmlega ekkert kósí. Dvölin var óþægileg og mér leið illa þarna inni. Leit inn í morgunverðarsalinn þegar ég vaknaði. Þar var morgunkorn á borðum og Bónusbrauðpoki sem búið var að sturta úr á vengjulegan disk, nokkrar ostsneiðar og smjör. Ég fór bara í bakaríið og flýtti mér svo heim í sveitina.